information
Lib-Enduro is een amateur sportteam waar plezier de basis is van de sport. LIB = Lol is belangrijk.
Enduro Bergeijk, Frans van Nuenenrit
Enduro Bergeijk
Na een kleine 2 jaar zonder enige enduro kilometers, was het weer zover. De vrijwilligers van Braboteam hadden er veel werk in gestoken. Een aantal wildrijders ook, want de gaten zijn niet echt minder diep geworden sinds 2007 merkte Jurgen op. Daar is voor de organiserende club geen beginnen aan. Zelfs met uitzetten van de proeven en route waren er al wat nieuwsgierige lieden op pad geweest. Dan kan je veel weer in orde maken, maar als dat dezelfde weken weer wordt verknard, tja. Maar goed Koen en Jurgen hadden besloten om in Bergeijk met een daglicentie mee te doen. Zogezegd zo gedaan. Om 5 uur ging de wekker en na de plichtplegingen om vooral wakker te worden gingen we op pad. Er kon lekker doorgereden worden, immers de meeste weekend gasten lagen nog op 1 oor. Het rennerskwartier was goed verzorgt en probleemloos werd een plekje gevonden. Na de benzine in kundige handen van de tankploeg van de VAMC achter gelaten te hebben werd het tijd om te melden voor de startnummers, dat ging ook al probleemloos.(top gasten achter de tafel. Ook het motorkeuren was een makkie. Om 9.45 mochten we op stap. Koen soepeltjes er vandoor samen met Frank Teunissen en wij erachteraan (Aard Ribbers en ik.) Een Achterhoeks minuutje zogezegd. Iedereen ging op eigen tempo er lekker op los. Jurgen wat stijfjes want die had zo’n maand eerder wat ribben gekneusd en daarmee de opgebouwde conditie laten weglopen. Was die nog maar 20 dacht hij, jammerrrrrr. Maar hij had wat goed te maken na de afgelopen jaren. Na 2009 was het niet veel enduro soeps geweest en Bergeijk was de locatie om wat recht te zetten. Koen had de kop vol van school en was ook wel aan wat motor ontspanning toe.
Het eerste stuk viel mee, maar de knippen kwamen allengs op ons aan. Mijn god, daar kan je een volwassen vent rechtop in begraven dacht Jurgen. Ook koen was dit opgevallen en waarschijnlijk de rest van het deelnemersveld ook. De proeven waren allemaal een soort van enduro proef in het bos. En niet al te kort. Koen vond het prachtig en Jurgen pittig. Maar ach, met ruim tijd over op tc1 nog tijd over om wat te drinken en eten. 2 proeven gehad in 1 uur en 14 minuten. Zo dan ben je wel warm. Gelukkig het 2e gedeelte wat korter maar de 3e proef was erg mooi. Jammer dat de conditie bij senior wat vervaagde waardoor genieten een andere dimensie kreeg. Koen had het opperbest naar de zin, die vindt dit soort proeven al sinds de jeugd enduro’s geweldig. Ook op TC2 tijd over om de 2e ronde er weer op los te gaan. Jurgen had ergens onderweg het gevoel dat een aantal vingers in een niet juiste houding stonden door kramp. Maar na wat tijd kwam de ontspanning er weer in en werd het beter. Koen nuttigde met veel plezier de eerste 2 proeven en ging zijn weegs. Jurgen nuttigde ze ook maar op een andere wijze. Onderweg op de route had hij nog een bodemonderzoekje. Een wortel bleek net verkeerd genomen te zijn en als passagier verdween Jurgen in het struikgewas. Dat kostte weer tijd, maar geen materiele en lichamelijke schade. Met aanrijden van de TC ging Koen bijna weer op pad. Nou ja, terwijl Johannes de motor voltankte goot Jurgen wat voer en drinken naar binnen. Dan maar wat tijd pakken. Gezwind weer op pad en terwijl Jurgen de andere rijders zo min mogelijk in de weg probeerde te zitten op de proeven reed Koen zijn rechter voetsteun op de route ervan af. Een kwart bleef over. Das lastig maar niet overkomelijk zo bleek. Koen deed ook nog wat bodemverkenning bij de banden. Zijn voet gleed van het voetsteun stompje af en ging er voorover af. Hopelijk zijn er foto’s van 😉 . Jurgen bracht in dezelfde proef zichzelf in de problemen door iemand voor te laten gaan en met te weinig gang de stenen te pakken. Dan kom je stil te staan. Uiteindelijk door beide heren de enduro uitgereden. Achteraf bleek er een klein weddenschapje te zijn dat Jurgen na de eerste ronde zou stoppen. Maar door de extra motivatie om deze wedstijd uit te rijden voor zijn pas overleden broer, was dit niet aan de orde. En zo geschiede Bergeijk stond weer in de lijst. Na afloop was wel duidelijk dat er nog wat meer dagen van de enduro genoten gaat worden, de spieren gaven al aan dat ze komende uren/dagen wat genot gaan teruggeven. Met andere woorden een mooi dagje. Hartelijk dank aan de vrijwilligers van het Braboteam, de tankploeg van Vamc de Graafschaprijders en de vrijwilligers van de knmv. Bergeijk was weer dik in orde!'
Fotos John Lenders Trialfoto.nl en fototeam Spenduro Frans.
Sun, 10 October
Enduro Bergeijk, Frans van Nuenenrit
Enduro Bergeijk
Na een kleine 2 jaar zonder enige enduro kilometers, was het weer zover. De vrijwilligers van Braboteam hadden er veel werk in gestoken. Een aantal wildrijders ook, want de gaten zijn niet echt minder diep geworden sinds 2007 merkte Jurgen op. Daar is voor de organiserende club geen beginnen aan. Zelfs met uitzetten van de proeven en route waren er al wat nieuwsgierige lieden op pad geweest. Dan kan je veel weer in orde maken, maar als dat dezelfde weken weer wordt verknard, tja. Maar goed Koen en Jurgen hadden besloten om in Bergeijk met een daglicentie mee te doen. Zogezegd zo gedaan. Om 5 uur ging de wekker en na de plichtplegingen om vooral wakker te worden gingen we op pad. Er kon lekker doorgereden worden, immers de meeste weekend gasten lagen nog op 1 oor. Het rennerskwartier was goed verzorgt en probleemloos werd een plekje gevonden. Na de benzine in kundige handen van de tankploeg van de VAMC achter gelaten te hebben werd het tijd om te melden voor de startnummers, dat ging ook al probleemloos.(top gasten achter de tafel. Ook het motorkeuren was een makkie. Om 9.45 mochten we op stap. Koen soepeltjes er vandoor samen met Frank Teunissen en wij erachteraan (Aard Ribbers en ik.) Een Achterhoeks minuutje zogezegd. Iedereen ging op eigen tempo er lekker op los. Jurgen wat stijfjes want die had zo’n maand eerder wat ribben gekneusd en daarmee de opgebouwde conditie laten weglopen. Was die nog maar 20 dacht hij, jammerrrrrr. Maar hij had wat goed te maken na de afgelopen jaren. Na 2009 was het niet veel enduro soeps geweest en Bergeijk was de locatie om wat recht te zetten. Koen had de kop vol van school en was ook wel aan wat motor ontspanning toe.
Het eerste stuk viel mee, maar de knippen kwamen allengs op ons aan. Mijn god, daar kan je een volwassen vent rechtop in begraven dacht Jurgen. Ook koen was dit opgevallen en waarschijnlijk de rest van het deelnemersveld ook. De proeven waren allemaal een soort van enduro proef in het bos. En niet al te kort. Koen vond het prachtig en Jurgen pittig. Maar ach, met ruim tijd over op tc1 nog tijd over om wat te drinken en eten. 2 proeven gehad in 1 uur en 14 minuten. Zo dan ben je wel warm. Gelukkig het 2e gedeelte wat korter maar de 3e proef was erg mooi. Jammer dat de conditie bij senior wat vervaagde waardoor genieten een andere dimensie kreeg. Koen had het opperbest naar de zin, die vindt dit soort proeven al sinds de jeugd enduro’s geweldig. Ook op TC2 tijd over om de 2e ronde er weer op los te gaan. Jurgen had ergens onderweg het gevoel dat een aantal vingers in een niet juiste houding stonden door kramp. Maar na wat tijd kwam de ontspanning er weer in en werd het beter. Koen nuttigde met veel plezier de eerste 2 proeven en ging zijn weegs. Jurgen nuttigde ze ook maar op een andere wijze. Onderweg op de route had hij nog een bodemonderzoekje. Een wortel bleek net verkeerd genomen te zijn en als passagier verdween Jurgen in het struikgewas. Dat kostte weer tijd, maar geen materiele en lichamelijke schade. Met aanrijden van de TC ging Koen bijna weer op pad. Nou ja, terwijl Johannes de motor voltankte goot Jurgen wat voer en drinken naar binnen. Dan maar wat tijd pakken. Gezwind weer op pad en terwijl Jurgen de andere rijders zo min mogelijk in de weg probeerde te zitten op de proeven reed Koen zijn rechter voetsteun op de route ervan af. Een kwart bleef over. Das lastig maar niet overkomelijk zo bleek. Koen deed ook nog wat bodemverkenning bij de banden. Zijn voet gleed van het voetsteun stompje af en ging er voorover af. Hopelijk zijn er foto’s van 😉 . Jurgen bracht in dezelfde proef zichzelf in de problemen door iemand voor te laten gaan en met te weinig gang de stenen te pakken. Dan kom je stil te staan. Uiteindelijk door beide heren de enduro uitgereden. Achteraf bleek er een klein weddenschapje te zijn dat Jurgen na de eerste ronde zou stoppen. Maar door de extra motivatie om deze wedstijd uit te rijden voor zijn pas overleden broer, was dit niet aan de orde. En zo geschiede Bergeijk stond weer in de lijst. Na afloop was wel duidelijk dat er nog wat meer dagen van de enduro genoten gaat worden, de spieren gaven al aan dat ze komende uren/dagen wat genot gaan teruggeven. Met andere woorden een mooi dagje. Hartelijk dank aan de vrijwilligers van het Braboteam, de tankploeg van Vamc de Graafschaprijders en de vrijwilligers van de knmv. Bergeijk was weer dik in orde!'
Fotos John Lenders Trialfoto.nl en fototeam Spenduro Frans.
Sun, 10 October
Enduro Bergeijk, Frans van Nuenenrit
Enduro Bergeijk
Na een kleine 2 jaar zonder enige enduro kilometers, was het weer zover. De vrijwilligers van Braboteam hadden er veel werk in gestoken. Een aantal wildrijders ook, want de gaten zijn niet echt minder diep geworden sinds 2007 merkte Jurgen op. Daar is voor de organiserende club geen beginnen aan. Zelfs met uitzetten van de proeven en route waren er al wat nieuwsgierige lieden op pad geweest. Dan kan je veel weer in orde maken, maar als dat dezelfde weken weer wordt verknard, tja. Maar goed Koen en Jurgen hadden besloten om in Bergeijk met een daglicentie mee te doen. Zogezegd zo gedaan. Om 5 uur ging de wekker en na de plichtplegingen om vooral wakker te worden gingen we op pad. Er kon lekker doorgereden worden, immers de meeste weekend gasten lagen nog op 1 oor. Het rennerskwartier was goed verzorgt en probleemloos werd een plekje gevonden. Na de benzine in kundige handen van de tankploeg van de VAMC achter gelaten te hebben werd het tijd om te melden voor de startnummers, dat ging ook al probleemloos.(top gasten achter de tafel. Ook het motorkeuren was een makkie. Om 9.45 mochten we op stap. Koen soepeltjes er vandoor samen met Frank Teunissen en wij erachteraan (Aard Ribbers en ik.) Een Achterhoeks minuutje zogezegd. Iedereen ging op eigen tempo er lekker op los. Jurgen wat stijfjes want die had zo’n maand eerder wat ribben gekneusd en daarmee de opgebouwde conditie laten weglopen. Was die nog maar 20 dacht hij, jammerrrrrr. Maar hij had wat goed te maken na de afgelopen jaren. Na 2009 was het niet veel enduro soeps geweest en Bergeijk was de locatie om wat recht te zetten. Koen had de kop vol van school en was ook wel aan wat motor ontspanning toe.
Het eerste stuk viel mee, maar de knippen kwamen allengs op ons aan. Mijn god, daar kan je een volwassen vent rechtop in begraven dacht Jurgen. Ook koen was dit opgevallen en waarschijnlijk de rest van het deelnemersveld ook. De proeven waren allemaal een soort van enduro proef in het bos. En niet al te kort. Koen vond het prachtig en Jurgen pittig. Maar ach, met ruim tijd over op tc1 nog tijd over om wat te drinken en eten. 2 proeven gehad in 1 uur en 14 minuten. Zo dan ben je wel warm. Gelukkig het 2e gedeelte wat korter maar de 3e proef was erg mooi. Jammer dat de conditie bij senior wat vervaagde waardoor genieten een andere dimensie kreeg. Koen had het opperbest naar de zin, die vindt dit soort proeven al sinds de jeugd enduro’s geweldig. Ook op TC2 tijd over om de 2e ronde er weer op los te gaan. Jurgen had ergens onderweg het gevoel dat een aantal vingers in een niet juiste houding stonden door kramp. Maar na wat tijd kwam de ontspanning er weer in en werd het beter. Koen nuttigde met veel plezier de eerste 2 proeven en ging zijn weegs. Jurgen nuttigde ze ook maar op een andere wijze. Onderweg op de route had hij nog een bodemonderzoekje. Een wortel bleek net verkeerd genomen te zijn en als passagier verdween Jurgen in het struikgewas. Dat kostte weer tijd, maar geen materiele en lichamelijke schade. Met aanrijden van de TC ging Koen bijna weer op pad. Nou ja, terwijl Johannes de motor voltankte goot Jurgen wat voer en drinken naar binnen. Dan maar wat tijd pakken. Gezwind weer op pad en terwijl Jurgen de andere rijders zo min mogelijk in de weg probeerde te zitten op de proeven reed Koen zijn rechter voetsteun op de route ervan af. Een kwart bleef over. Das lastig maar niet overkomelijk zo bleek. Koen deed ook nog wat bodemverkenning bij de banden. Zijn voet gleed van het voetsteun stompje af en ging er voorover af. Hopelijk zijn er foto’s van 😉 . Jurgen bracht in dezelfde proef zichzelf in de problemen door iemand voor te laten gaan en met te weinig gang de stenen te pakken. Dan kom je stil te staan. Uiteindelijk door beide heren de enduro uitgereden. Achteraf bleek er een klein weddenschapje te zijn dat Jurgen na de eerste ronde zou stoppen. Maar door de extra motivatie om deze wedstijd uit te rijden voor zijn pas overleden broer, was dit niet aan de orde. En zo geschiede Bergeijk stond weer in de lijst. Na afloop was wel duidelijk dat er nog wat meer dagen van de enduro genoten gaat worden, de spieren gaven al aan dat ze komende uren/dagen wat genot gaan teruggeven. Met andere woorden een mooi dagje. Hartelijk dank aan de vrijwilligers van het Braboteam, de tankploeg van Vamc de Graafschaprijders en de vrijwilligers van de knmv. Bergeijk was weer dik in orde!'
Fotos John Lenders Trialfoto.nl en fototeam Spenduro Frans.
Sun, 10 October
Enduro Bergeijk, Frans van Nuenenrit
Enduro Bergeijk
Na een kleine 2 jaar zonder enige enduro kilometers, was het weer zover. De vrijwilligers van Braboteam hadden er veel werk in gestoken. Een aantal wildrijders ook, want de gaten zijn niet echt minder diep geworden sinds 2007 merkte Jurgen op. Daar is voor de organiserende club geen beginnen aan. Zelfs met uitzetten van de proeven en route waren er al wat nieuwsgierige lieden op pad geweest. Dan kan je veel weer in orde maken, maar als dat dezelfde weken weer wordt verknard, tja. Maar goed Koen en Jurgen hadden besloten om in Bergeijk met een daglicentie mee te doen. Zogezegd zo gedaan. Om 5 uur ging de wekker en na de plichtplegingen om vooral wakker te worden gingen we op pad. Er kon lekker doorgereden worden, immers de meeste weekend gasten lagen nog op 1 oor. Het rennerskwartier was goed verzorgt en probleemloos werd een plekje gevonden. Na de benzine in kundige handen van de tankploeg van de VAMC achter gelaten te hebben werd het tijd om te melden voor de startnummers, dat ging ook al probleemloos.(top gasten achter de tafel. Ook het motorkeuren was een makkie. Om 9.45 mochten we op stap. Koen soepeltjes er vandoor samen met Frank Teunissen en wij erachteraan (Aard Ribbers en ik.) Een Achterhoeks minuutje zogezegd. Iedereen ging op eigen tempo er lekker op los. Jurgen wat stijfjes want die had zo’n maand eerder wat ribben gekneusd en daarmee de opgebouwde conditie laten weglopen. Was die nog maar 20 dacht hij, jammerrrrrr. Maar hij had wat goed te maken na de afgelopen jaren. Na 2009 was het niet veel enduro soeps geweest en Bergeijk was de locatie om wat recht te zetten. Koen had de kop vol van school en was ook wel aan wat motor ontspanning toe.
Het eerste stuk viel mee, maar de knippen kwamen allengs op ons aan. Mijn god, daar kan je een volwassen vent rechtop in begraven dacht Jurgen. Ook koen was dit opgevallen en waarschijnlijk de rest van het deelnemersveld ook. De proeven waren allemaal een soort van enduro proef in het bos. En niet al te kort. Koen vond het prachtig en Jurgen pittig. Maar ach, met ruim tijd over op tc1 nog tijd over om wat te drinken en eten. 2 proeven gehad in 1 uur en 14 minuten. Zo dan ben je wel warm. Gelukkig het 2e gedeelte wat korter maar de 3e proef was erg mooi. Jammer dat de conditie bij senior wat vervaagde waardoor genieten een andere dimensie kreeg. Koen had het opperbest naar de zin, die vindt dit soort proeven al sinds de jeugd enduro’s geweldig. Ook op TC2 tijd over om de 2e ronde er weer op los te gaan. Jurgen had ergens onderweg het gevoel dat een aantal vingers in een niet juiste houding stonden door kramp. Maar na wat tijd kwam de ontspanning er weer in en werd het beter. Koen nuttigde met veel plezier de eerste 2 proeven en ging zijn weegs. Jurgen nuttigde ze ook maar op een andere wijze. Onderweg op de route had hij nog een bodemonderzoekje. Een wortel bleek net verkeerd genomen te zijn en als passagier verdween Jurgen in het struikgewas. Dat kostte weer tijd, maar geen materiele en lichamelijke schade. Met aanrijden van de TC ging Koen bijna weer op pad. Nou ja, terwijl Johannes de motor voltankte goot Jurgen wat voer en drinken naar binnen. Dan maar wat tijd pakken. Gezwind weer op pad en terwijl Jurgen de andere rijders zo min mogelijk in de weg probeerde te zitten op de proeven reed Koen zijn rechter voetsteun op de route ervan af. Een kwart bleef over. Das lastig maar niet overkomelijk zo bleek. Koen deed ook nog wat bodemverkenning bij de banden. Zijn voet gleed van het voetsteun stompje af en ging er voorover af. Hopelijk zijn er foto’s van 😉 . Jurgen bracht in dezelfde proef zichzelf in de problemen door iemand voor te laten gaan en met te weinig gang de stenen te pakken. Dan kom je stil te staan. Uiteindelijk door beide heren de enduro uitgereden. Achteraf bleek er een klein weddenschapje te zijn dat Jurgen na de eerste ronde zou stoppen. Maar door de extra motivatie om deze wedstijd uit te rijden voor zijn pas overleden broer, was dit niet aan de orde. En zo geschiede Bergeijk stond weer in de lijst. Na afloop was wel duidelijk dat er nog wat meer dagen van de enduro genoten gaat worden, de spieren gaven al aan dat ze komende uren/dagen wat genot gaan teruggeven. Met andere woorden een mooi dagje. Hartelijk dank aan de vrijwilligers van het Braboteam, de tankploeg van Vamc de Graafschaprijders en de vrijwilligers van de knmv. Bergeijk was weer dik in orde!'
Fotos John Lenders Trialfoto.nl en fototeam Spenduro Frans.
Sun, 10 October