Crosscountry Markelo


We dachten dat we weer getreuzeld hadden met inschrijven, maar er kwam toch nog een mogelijkheid om mee te doen met de crosscountry in Markelo. Via de knmv kwam een schrijven waar we gelijk op acteerde. Het was mooi maar warm weer, zelf met onzin uitkramen kwamen al de zweetdruppels. Afijn keuring door de officials gaf geen probleem want het spul was prima in orde. Ook vast een sticker op de verse helmen voor de enduro’s van het najaar. Na een opwarmronde was het al duidelijk dat het een fijne inspanning ging kosten. Trainen op crossbanen is prima, maar de intensiteit van single tracks, boomwortels en andere natuurlijke en kunstmatige hindernissen is andere koek. 2 Uur enduro proef, ga er maar aanstaan. Na drie rondjes kwamen beide heren al binnen. Koen zat na 2 ronden al helemaal volgelopen. Jurgen na 3 ronden ook goed voor een fijne pitstop en een goed gesprek. Koen had een goed excuus. Voor school zeer veel werk en weinig slaap om tot een goed cijfer te komen, daar boven op had hij nog een motorongeluk de dag ervoor. Sommige voertuigen blijken niet vloeistofdicht te zijn met als gevolg een breed dieseloliespoor in een bocht. Een valpartij was het gevolg. Schade aan de wegmotor en zelf beurs. Door goede bescherming viel het lichamelijk mee.

Na wat bijtrekwerk en eten/drinken kon er weer verder gereden worden op het mooie parcours van Markelo. Het was niet lichter geworden na de pauze maar ook niet minder leuk. Enige nadeel van in de wedstrijd met inters , is dat je toch wat overdreven ruimte laat op een ronde want je wil elkaar niet in problemen brengen. Met de enduro’s zit je in de minuut met gelijkgestemden op niveau, maar ach voor het wereld kampioenschap gingen we toch niet. Na nog eens 3 ronden een drink en eet pauze om vervolgens nog maar een tour te maken voor dat er afgevlagd werd. .

Al met al een leuke middag die flink wat energie kostte, maar veel plezier opleverde.

Dank aan al die vrijwilligers van de Markelose motorclub “ons genoegen” voor de prima organisatie.

Foto’s Martijn Stegeman.

Crosscountry Markelo


We dachten dat we weer getreuzeld hadden met inschrijven, maar er kwam toch nog een mogelijkheid om mee te doen met de crosscountry in Markelo. Via de knmv kwam een schrijven waar we gelijk op acteerde. Het was mooi maar warm weer, zelf met onzin uitkramen kwamen al de zweetdruppels. Afijn keuring door de officials gaf geen probleem want het spul was prima in orde. Ook vast een sticker op de verse helmen voor de enduro’s van het najaar. Na een opwarmronde was het al duidelijk dat het een fijne inspanning ging kosten. Trainen op crossbanen is prima, maar de intensiteit van single tracks, boomwortels en andere natuurlijke en kunstmatige hindernissen is andere koek. 2 Uur enduro proef, ga er maar aanstaan. Na drie rondjes kwamen beide heren al binnen. Koen zat na 2 ronden al helemaal volgelopen. Jurgen na 3 ronden ook goed voor een fijne pitstop en een goed gesprek. Koen had een goed excuus. Voor school zeer veel werk en weinig slaap om tot een goed cijfer te komen, daar boven op had hij nog een motorongeluk de dag ervoor. Sommige voertuigen blijken niet vloeistofdicht te zijn met als gevolg een breed dieseloliespoor in een bocht. Een valpartij was het gevolg. Schade aan de wegmotor en zelf beurs. Door goede bescherming viel het lichamelijk mee.

Na wat bijtrekwerk en eten/drinken kon er weer verder gereden worden op het mooie parcours van Markelo. Het was niet lichter geworden na de pauze maar ook niet minder leuk. Enige nadeel van in de wedstrijd met inters , is dat je toch wat overdreven ruimte laat op een ronde want je wil elkaar niet in problemen brengen. Met de enduro’s zit je in de minuut met gelijkgestemden op niveau, maar ach voor het wereld kampioenschap gingen we toch niet. Na nog eens 3 ronden een drink en eet pauze om vervolgens nog maar een tour te maken voor dat er afgevlagd werd. .

Al met al een leuke middag die flink wat energie kostte, maar veel plezier opleverde.

Dank aan al die vrijwilligers van de Markelose motorclub “ons genoegen” voor de prima organisatie.

Foto’s Martijn Stegeman.

Crosscountry Markelo


We dachten dat we weer getreuzeld hadden met inschrijven, maar er kwam toch nog een mogelijkheid om mee te doen met de crosscountry in Markelo. Via de knmv kwam een schrijven waar we gelijk op acteerde. Het was mooi maar warm weer, zelf met onzin uitkramen kwamen al de zweetdruppels. Afijn keuring door de officials gaf geen probleem want het spul was prima in orde. Ook vast een sticker op de verse helmen voor de enduro’s van het najaar. Na een opwarmronde was het al duidelijk dat het een fijne inspanning ging kosten. Trainen op crossbanen is prima, maar de intensiteit van single tracks, boomwortels en andere natuurlijke en kunstmatige hindernissen is andere koek. 2 Uur enduro proef, ga er maar aanstaan. Na drie rondjes kwamen beide heren al binnen. Koen zat na 2 ronden al helemaal volgelopen. Jurgen na 3 ronden ook goed voor een fijne pitstop en een goed gesprek. Koen had een goed excuus. Voor school zeer veel werk en weinig slaap om tot een goed cijfer te komen, daar boven op had hij nog een motorongeluk de dag ervoor. Sommige voertuigen blijken niet vloeistofdicht te zijn met als gevolg een breed dieseloliespoor in een bocht. Een valpartij was het gevolg. Schade aan de wegmotor en zelf beurs. Door goede bescherming viel het lichamelijk mee.

Na wat bijtrekwerk en eten/drinken kon er weer verder gereden worden op het mooie parcours van Markelo. Het was niet lichter geworden na de pauze maar ook niet minder leuk. Enige nadeel van in de wedstrijd met inters , is dat je toch wat overdreven ruimte laat op een ronde want je wil elkaar niet in problemen brengen. Met de enduro’s zit je in de minuut met gelijkgestemden op niveau, maar ach voor het wereld kampioenschap gingen we toch niet. Na nog eens 3 ronden een drink en eet pauze om vervolgens nog maar een tour te maken voor dat er afgevlagd werd. .

Al met al een leuke middag die flink wat energie kostte, maar veel plezier opleverde.

Dank aan al die vrijwilligers van de Markelose motorclub “ons genoegen” voor de prima organisatie.

Foto’s Martijn Stegeman.

Crosscountry Markelo


We dachten dat we weer getreuzeld hadden met inschrijven, maar er kwam toch nog een mogelijkheid om mee te doen met de crosscountry in Markelo. Via de knmv kwam een schrijven waar we gelijk op acteerde. Het was mooi maar warm weer, zelf met onzin uitkramen kwamen al de zweetdruppels. Afijn keuring door de officials gaf geen probleem want het spul was prima in orde. Ook vast een sticker op de verse helmen voor de enduro’s van het najaar. Na een opwarmronde was het al duidelijk dat het een fijne inspanning ging kosten. Trainen op crossbanen is prima, maar de intensiteit van single tracks, boomwortels en andere natuurlijke en kunstmatige hindernissen is andere koek. 2 Uur enduro proef, ga er maar aanstaan. Na drie rondjes kwamen beide heren al binnen. Koen zat na 2 ronden al helemaal volgelopen. Jurgen na 3 ronden ook goed voor een fijne pitstop en een goed gesprek. Koen had een goed excuus. Voor school zeer veel werk en weinig slaap om tot een goed cijfer te komen, daar boven op had hij nog een motorongeluk de dag ervoor. Sommige voertuigen blijken niet vloeistofdicht te zijn met als gevolg een breed dieseloliespoor in een bocht. Een valpartij was het gevolg. Schade aan de wegmotor en zelf beurs. Door goede bescherming viel het lichamelijk mee.

Na wat bijtrekwerk en eten/drinken kon er weer verder gereden worden op het mooie parcours van Markelo. Het was niet lichter geworden na de pauze maar ook niet minder leuk. Enige nadeel van in de wedstrijd met inters , is dat je toch wat overdreven ruimte laat op een ronde want je wil elkaar niet in problemen brengen. Met de enduro’s zit je in de minuut met gelijkgestemden op niveau, maar ach voor het wereld kampioenschap gingen we toch niet. Na nog eens 3 ronden een drink en eet pauze om vervolgens nog maar een tour te maken voor dat er afgevlagd werd. .

Al met al een leuke middag die flink wat energie kostte, maar veel plezier opleverde.

Dank aan al die vrijwilligers van de Markelose motorclub “ons genoegen” voor de prima organisatie.

Foto’s Martijn Stegeman.